Wisiorek Biały Pentagram

Popularny amulet - wisiorek w kształcie pentagramu, wykonany z nieszlachetnego metalu, w kolorze patynowanego srebra. Amulet zawieszony jest na kauczukowej lince z zapięciem.

Symbol Pentagramu, od wieków łączy się nierozerwalnie z magią. Samo słowo wywodzi się z języka greckiego od słowa πεντάγραμμον (pentagrammon), gdzie pente oznacza liczbę pięć, a grammē - linię. W dosłownym tłumaczeniu jest to zatem "pięć lini" - gwiazda pięcioramienna narysowana pięcioma prostymi pociągnięciami. Starożytni Grecy rysowali pentagram również jako 5 A - stąd inna grecka nazwa Pentalfa.

Najstarszy pentagram odnaleziono w starożytnym mieście Ur - centrum cywilizacji Mezopotamii. Naukowcy datują go na rok 3500 p.n.e. Prawdopodobnie używany był, jako pieczęć królewska.

Symbol pięcioramiennej gwiazdy najprawdopodobniej używany był już w neolicie - kiedy pełnił rolę symbolu bogini - matki, zwanej Kore. Za jej święty owoc, uważano jabłko, ponieważ przecięte na pół, tworzy prawie idealny pentagram, gdzie w każdym z jego ramion znajduje się nasiono. Jako dziedzictwo najwcześniejszych cywilizacji, został przechowany do czasów starożytnych najpierw jako Gwiazda Isztar, później zaś Izydy.

Figura ta zainteresowała greckich Pitagorejczyków, którzy zaczęli snuć pierwsze geometryczno - mistyczne refleksje na temat pentagramu, jako symbolu doskonałości – tzw. złotej proporcji, zdrowia i życia.

Żydzi uważali pentagram za symbol Prawdy i Pięciu Świętych Ksiąg. Nazywany jest także mylnie Pieczęcią Salomona, choć w rzeczywistości jest nią heksagram (czyli sześcio ramienna gwiazda, inaczej Gwiazda Dawida).

Celtowie znali pentagram jako znak Morrigan – bogini wojny i śmierci. Celtycka Irlandia miała pięć wielkich dróg, pięć prowincji i pięć rodzajów prawa. Populacja wróżek (faerie) liczyła piątkami, a postacie mitologiczne nosiły płaszcze z pięcioma falbanami.

W średniowieczu pentagram był symbolem prawdy. Noszono go na szyi jako osobisty amulet w celu ochrony przed demonami. Ponadto umieszczano go nad oknami i drzwiami w tym samym celu. Z jednym wierzchołkiem ku górze oznaczał lato, z dwoma, odwrócony - zimę.

Zanim ta pięcioramienna gwiazda nabrała obecnego znaczenia miała też swoje istotne znaczenie w religii chrześcijańskiej. Chrześcijanie uznawali pentagram za symbol prawdy i religijnego mistycyzmu. Nazywali go Gwiazdą Betlejemską i Gwiazdą Trzech Króli. Był też uznawany za symbol pięciu ran Chrystusa (2 na przegubach, 2 na kostkach i jedną w boku).
Również legendarny rycerz Sir Gawain (rycerz i bratanek króla Artura) nosił na swojej tarczy pentagram, jako symbol pięciu cnót rycerskich: wielkoduszności, odwagi, czystości, rycerskości i pobożności.

Postrzeganie pentagramu diametralnie zmieniło się za sprawą Inkwizycji. Kościół uznał go za symboliczne wyobrażenie głowy diabła Baphometa, którego rzekomo czcili templariusze. W Rennes le Chateu (we Francji) znajduje się najsłynniejsza budowla związana z Zakonem. Zbudowana jest ona znajdowała się na planie ogromnego pentagramu uformowanego przez okoliczne wzgórza.

W XIXw. były ksiądz, Alphonse Louis Constans, lepiej znany jako Eliphas Levi wprowadził podział na pentagramy "dobre i złe." Za pozytywną wersję znaku uznał pentagram pionowy (odwrócony jednym wierzchołkiem do góry) a za negatywny odwrotną wersję (dwoma wierzchołkami do góry). 

Pentagram "zły", wykorzystał Anton Szandor LaVey (autor "Biblii Szatana") dla potrzeb rodzącego się wówczas kultu szatana. Użył pentagramu Baphometa, dlatego obecnie większość ludzi utożsamia pentagram z satanizmem i czarną magią. 

Wraz z rozwojem Renesansu i Masonerii, pentagram zaczął zyskiwać na znaczeniu jako symbol mistycyzmu i doskonałości geometrii. Zgodnie z renesansową teorią mówiącą, że mikrokosmos człowieka jest analogiczny z mikrokosmosem wszechświata, pentagram stał się symbolem człowieka. Ludzka sylwetka została wpisana w plan pentagramu - głowa i członki jako ramiona figury. Najlepszym przykładem jest słynny rysunek Leonarda da Vinci - sylwetka ludzka wpisana w kwadrat oraz koło, tworząc pentagram. Jednocześnie pentagram był symbolem doskonałości wszechświata (tzw. Gwiazda Mikrokosmosu). Tak było to przedstawione w Calendarium Naturale Magicum Perpetum Tycho Bracha z 1582 r. W innej wersji, przy każdym ramieniu pentagramu znajduje się planeta, a w centrum, na wysokości genitaliów - księżyc.

Pentagram odzwierciedla podział na żywioły.

• Spirit - to eter, wszelkiego rodzaju istoty jak duchy
• Air - jako powietrze
• Earth - jako ziemia
• Fire - ogień
• Water - woda

Symbolikę pentagramu, związaną z Wenus można odkryć w róży, która jest jednoznacznie kojarzona z miłością. Najstarsze jej odmiany – podobnie jak popularna w całej Polsce dzika róża – miały po pięć płatków.
Dla starożytnych Egipcjan róża była świętym kwiatem, upodobała ją sobie zwłaszcza bogini Isztar, natomiast Grecy kwiat ten kojarzyli głównie z planetą Wenus i boginią świtu – Jutrzenką, którą Homer opisuje w Iliadzie jako różanopalcą.
Rzymianie poświęcili go bogini miłości a w świecie chrześcijańskim, biała róża to miłość uniwersalna i boska. Kwiat ten jest oznaką czystości oraz Matki Boskiej.
W sztuce średniowiecznej pięć płatków białej róży symbolizowało pięć ran Chrystusa, ale również cnoty rycerskie.

Obserwując uważnie planetę Wenus w jej drodze na niebie, można zauważyć, że wzór ruchu planety przypomina pętlę, co starożytnym obserwatorom kojarzyło się z płatkiem kwiatu. W ciągu ośmiu lat Wenus rysuje na niebie pięć takich pętli. Gdyby zaznaczyć na zodiaku stopnie, w których mają miejsce koniunkcje Wenus, można dostrzec, że dzielą je 72 stopnie – więc tworzą one pentagram. Dziś pentagram kojarzy się przede wszystkim z magią.

Pentagram pojawiał się także w formie ukrytej – jako pięciopalczasta otwarta dłoń.

Jako Amulet:

• chroni przed złą energią
• czarną magią
• złym spojrzeniem

Jako Talizman:

• spełnia pragnienia
• pomaga uaktywnić wewnętrzne moce by osiągnąć zamierzone cele
• pomaga w rozwoju duchowym

• Strona główna »
• Biżuteria damska »
• Wisiorki »
• Krótkie