Wisiorek Złota Wieża Eiffla

Gustowny wisiorek wykonany z metalu nieszlachetnego w kolorze starego złota, miniatura paryskiej wieży Eiffla, zawieszony na brązowym skórzanym rzemyku.

Wieża Eiffla powstała w 1889 roku, na Wystawę Światową, zorganizowaną, aby uczcić setną rocznicę Rewolucji Francuskiej. Jej budowa trwała dokładnie 2 lata, 2 miesiące i 5 dni, pracowało przy niej około 250 robotników. Konstrukcja ta miała pokazać światu rozwój techniki, nauki oraz możliwości inżynierów francuskich.

Nie jest to powszechnie wiadome, lecz wieża ta miała trzech konstruktorów - oprócz Gustawa Aleksandra Eiffla byli to Emile Naugier i Maurice Kochlin, który był pomysłodawcą kratowanej konstrukcji wieży i kierował jej budową. Panowie jednak po kilku miesiącach od zaprojektowania wieży wszystkie prawa autorskie odsprzedali Eiffelowi.

Wieża w początkowym założeniu, miała być obiektem tymczasowym - miała zostać rozebrana zaraz po zakończeniu wystawy, jako że jej konstrukcja wzbudzała spore kontrowersje. Mocno krytykowana przez ówczesnych intelektualistów, nazywana "gigantyczną latarnią uliczną" i "kupę żelastwa", u zwykłych ludzi zyskała ogrom sympatii. Dopiero umieszczenie na jej szczycie anteny telegraficznej w roku 1909 zadecydowało o powstrzymaniu jej rozbiórki. Umieszczono w niej również muzeum meteorologiczne oraz aerodynamiczne. Dziesięć lat później zainstalowano na wieży antenę radiową, zaś pięćdziesiąt - telewizyjną, co ostatecznie utwierdziło wszystkich, że do rozbiórki jednak nie dojdzie.

Ciekawostką jest, że pierwotnie wieża miała łączyć dwa brzegi Sekwany, być swoistym mostem. Wszak Eiffel był konstruktorem mostów! Jednak, z uwagi na bardzo podmokłe podłoże, zwyciężyła zdroworozsądkowa koncepcja, aby postawić ją na Polu Marsowym.

Dzięki swemu unikalnemu wyglądowi, przyciągała wielu śmiałków. Na jej szczyt wspinali się alpiniści, skakano z niej na spadochronie, jeżdżono rowerem po schodach. W 1925 roku, na krótko przed bankructwem firmy, Andree Citroen, konstruktor i producent samochodów, kazał iluminować wieżę swoim nazwiskiem na całej jej wysokości.
Na wieży znajdował się nawet przez jakiś czas dom publiczny dla amerykańskich żołnierzy i podoficerów - po wyzwoleniu Paryża w 1944 roku przekształcono restaurację na pierwszym piętrze w przybytek uciech cielesnych.

Wieża ma też i swoje ofiary. W 1911 roku paryski krawiec, niejaki Reisfeldt, chcąc poszybować na skrzydłach z upiętej peleryny, skoczył z gzymsu wieży, ponosząc śmierć, jeszcze w powietrzu. Inny mężczyzna, już w czasach nam bliższych powiesił się na wieży, rozpoczynając tym epidemię samobójstw, która pochłonęła około 400 osób. Nawet ostatnie lata nie są wolne od takich przypadków, pomimo ogrodzenia tarasów wieży. W roku 2010 oraz 2012 śmierć poniosły dwie osoby, skacząc z wieży.
Ale jest też i zabawny aspekt tej, bądź co bądź, ciemnej strony wieży. Pewna młoda kobieta, skacząc z wieży wylądowała na dachu samochodu, co zamortyzowało upadek. Po długiej rekonwalescencji poślubiła właściciela auta, któremu jak by nie patrzeć spadła z nieba.

Na pierwszym piętrze wieży Eiffela znajduje się kawiarnia oraz poczta, na jej szczycie luksusowa restauracja Jules Verne oferująca swoim klientom, poza świetną kuchnią, zapierające dech w piersiach widoki na panoramę Paryża, w zasięgu nawet do 60 kilometrów. Na trzecim piętrze są dwie galerie.

Koszt wybudowania wieży wynosił czyli około 65 mln dzisiejszych złotych, z czego około 75% zwróciło się już w ciągu pierwszych 5 miesięcy od otwarcia wieży dla turystów. Corocznie zwiedza ją około 3 milionów osób, zaś na dzień dzisiejszy, od czasu jej udostępnienia, liczba zwiedzających przekroczyła 167 milionów. Na same bilety zużywa się rocznie około 2 ton papieru, zaś liczba sprzedawanych co roku pamiątek z wizerunkiem wieży Eiffla wynosi szacunkowo 2 miliony.

Wieża ma 324m wysokości wraz ze szpicą - anteną ( w sumie jest na niej umieszczone 120 anten ), na jej konstrukcję składa się około 18 tysięcy metalowych elementów spiętych 2,5 milionem nitów. Ciężar głównej konstrukcji przekracza 7000 ton, zaś całości ponad 10000 ton. Co 7 lat wieża jest odmalowywana, na jej renowację zużywa się około 60 ton ciemno - brązowej farby zabezpieczającej. Nic dziwnego - łączna powierzchnia malowania konstrukcji wynosi 250 000 m2. Do pierwszej platformy, od ziemi prowadzi 347 stopni, 674 do drugiej i 1710 do małej platformy na szczycie.

Nazywana przez Paryżan Żelazną damą, wieża jest najbardziej charakterystycznym i rozpoznawalnym symbolem Francji. Przez ponad 40 lat od jej postawienia, była najwyższą budowla świata.

• Strona główna »
• Biżuteria damska »
• Wisiorki »
• Długie